اشعار

هر چند پای بی رمق او تـوان نداشت            هر چند بين قافـله جانش امـان نداشت

بار امانتی که به منـزل رسـانـده است            چيزی کم از رسالت پيغمبران نداشت

جز گيسوان غرق به خون روی نيزه ها            در آتش بلا به سرش سايه بان نداشت

آيـا به جـز حـوالـی گـودال، قـتــلـگـاه            راهی برای بردن اين کاروان نداشت؟

يک شهر چشم خيره و، بگذار بگذريـم            شهری که ازمروّت و غيرت نشان نداشت

آری هزار داغ و مصيبت کشيده بـود            بزم شراب و تشت طلا را گمان نداشت

ديـگـر لـب مــقـدس قــرآن کـــربــــلا            جايی برای بوسۀ آن خـيزران نداشت

زخمیِّ زنجــیـرم، کـبودِ بی شـمارم             بر شانه هـایم زخـم های کهنه دارم

همشیرۀ خورشیدم و بانــوی نــورم             هر چند که در پنجــۀ گرد و غـبارم

شامِ غریبانیِ عصــر خیــمــه هـایم             آن چـــــادر خاکیِ در حال فــرارم

نام مـــرا با خـطّ نا محــرم نـوشتند             یعنی اسیـــر کوچه های روزگــارم

دیگـــر نمی آید به دنـــبالم مغیـلان             دیگر ندارد آبــلـــه کــاری به کـارم

من حضرت یعقوبم و یوسف پرستم             بر سینه ام پیــراهنت را می فشـارم

دسته گل یــــاسی ندارم بر مزارت             امّا به جایش تا بخواهی لالـــه دارم

انگار من خوابیده ام در این بـیابان             انگـــار تو افـتـاده ای روی مــزارم

من با نیابت از تــمـــام خـــانـدانــم             بر آستان خــاکی ات سر می گـذارم

بعد زهرا بهترین زن؛بین زن ها زینب است           لاف نَبود گر بگویم عین زهرا زینب است

گـر بپرســـی کیست استــاد دبیرستان عشق           خــیـل شاگردان همه گویند تنها زینب است

گر بسنجی در ترازوی عمل معـیــار صبر           صبر گـویــد قهــرمان صبر دنیا زینب است

گر مقـــام او بود از جمع معصومین جــدا           آن که از هر معصیت باشد مبـرّا زینب است

درریاضی گر حساب جمع ازمِنها جداست           آن که ازجمع شفاعت نیست مِنها زینب است

آن که با تیغ زبان، کاردو صد شمشیرکرد           کــوه صبر و استقامت روح تقوا زینب است

آن که با ایــــــراد نطـقی کرد مانند عــلی           زادّ مرجـانه را محـکـوم و رســوا زینب است

آن که بهـر ما جـــهـــــاد فـی سبیل الله را           با اسارت می کند تــفسیر و معـنا زینب است

با شهامت چون اسارت گشت توأم، عقل گفت           آن که در دنیا نظیرش نیست پیدا زینب است

شد رقـــم پروندۀ  اسلام با خــون حـسیـن           آن که با خون سر خود کرد امضاء زینب است

شــاعـــر ژولیده می گـــوید به آواز جلی           بین زن ها بهترین زن بعد زهـرا زینب است

حسین بود و تو بودی، تو خواهری كردی          حسینِ فـاطمــه را گرم، یـاوری كـــردی

گذشتی از همه چیزت به پای عشق حسین          چه خواهری تو برادر؟ كه مادری كردی

تو خواهـــری و برادر، تو مـادری و پدر           تو راه بودی و رهـرو، تو رهبری كردی

پس ازحسین چه برتو گذشته، وارث درد!          به خون نشستی و در خون شناوری كردی

به روی نــیــــزه سـر آفـــتـاب را دیـــدی          ولی شكست نخـوردی و ســـروری كردی

چه زخـــم‌ها كه نزد خطـبه‌ات به خفاشان           زبـان گشودی و روشن سخنـوری كـردی

زبان نبـود، خــود ذوالــفـقـــار مـولا بـود           سخـن درست بگویم تو حیـــــدری كـردی

من از كجا و غــزل گفتن از غم تو كجا؟           تو ای بزرگ! خودت ذره‌ پروری كـردی